CONTEMPLATORIUM – Amstelpark
CONTEMPLATORIUM – area for unknown rituals
Amstelpark, Amsterdam, The Netherlands.
The artwork is especially designed for this quite corner of the Amstelpark.
More text below this page.
Douglaswood, linseed oil, earth & stone.
Curator: Alice Smits / Zone2Source
Also made possible by Gemeente Amsterdam – Stadsdeel Zuid
THE GATE
SILENT CONVERSATION WITH A TREE
“Natural sensation” -An uncommon experience in a common environment-
In my work, natural elements such as light, earth, air and wind and our relations to these elements are made perceptible to the observer in various ways. Initially, this was given a concrete as well as a symbolic form through ritual acts. In my work from 1986 to the late 1990s, I, as an artist, took centre stage in the resulting images, which were then presented not as experiences themselves, but as a report of photos and videos as works of art. Since 1998, the focus has gradually evolved towards presenting the experience itself. Where the observer was initially only invited to observe the work, from this moment on she/he is increasingly invited to take the position previously occupied by the artist. The viewer has the opportunity to experience the work in two ways: by taking part in the experience themselves or by observing others who are taking part. What I like to emphasize is art as topicality: making art in a way that evokes the experience I have as an artist and to transfer this experience to others by allowing them to directly experience it themselves through interaction with the art. It can be compared to a ritual, a sublimation of feelings beyond the tangible and the nameable. To achieve this, I develop instruments and meticulously staged paths, in which people are invited to a sensory experience of themselves and their relationship to the environment. Through these instruments – architectural sculptures – and through a careful delineation of a track, the observers are moved in certain directions at a measured pace and with a determined movement, with the aim of directing and shaping their experience.
CONTEMPLATORIUM – area for unknown rituals –
The Contemplatorium is a continuously developing project. A combination of sculpture, landscape design and experiential art. The Contemplatorium manifests itself in a natural environment such as a park. It is an installation that is open to the public and where they can find out for themselves how they want to use the artwork. Through interacting with the work, people can create unknown rituals in which connection with the natural elements is a central element. The Contemplatorium consists of various walking lines / energy lines that connect different objects. The whole is modular. This means that the walking lines and objects can be placed differently for each location. In a playful and investigative way, the walking lines and objects send the visitor to have new experiences and perceptions of the environment – an area for developing yet unknown rituals that can lead to a deeper experience of our body in the environment. As has been argued by many (think of Huizinga’s homo ludens, which is again very topical), play is essential for human nature and civilization. While playing we learn to relate to each other, the other and our environment. More and more people are realizing that, in the light of the current climate crisis, it is mainly people themselves that are in crisis. It is not just about inventing new technologies but above all about understanding our dependence on nature and especially feeling nature in everything we do. In this sense, Contemplatorium is an instrument for practising new experiences and relationships and deepening our connection with everything around us.
SILENT CONVERSATION WITH A STONE
UNDEREARTH
“Natuurlijke sensatie”.
-Een ondagelijkse ervaring in een dagelijkse omgeving-
In mijn werk worden natuurelementen als licht, aarde, lucht en wind en onze relaties
daartoe op verschillende manieren ervaarbaar gemaakt voor de waarnemer. Aanvankelijk
kreeg dit zowel concreet als symbolisch vorm door middel van rituele handelingen. In mijn
werk van 1986 tot eind jaren negentig stond ik als kunstenaar zelf centraal in de
resulterende beelden die toen nog niet als acties zelf, maar als een verslag van foto’s en
video’s als kunstwerk gepresenteerd werden. Sinds 1998 evolueerde de focus geleidelijk
naar het presenteren van de actie zelf. Waar de waarnemer aanvankelijk alleen werd
uitgenodigd om het werk te observeren, wordt zij/hij vanaf dit moment steeds vaker
uitgenodigd om de positie in te nemen die voorheen door de kunstenaar werd ingenomen.
De toeschouwer heeft de mogelijkheid om het werk op twee manieren te ervaren: door zelf
deel te nemen aan de actie of door andere betrokkenen te observeren.
Wat ik graag voorop stel is kunst als actualiteit: kunst maken is een manier om een ervaring
die ik als kunstenaar meemaak op te roepen en over te brengen aan anderen in de interactie
met het werk. Het is te vergelijken met een ritueel, een sublimatie van gevoelens voorbij het
tastbare en het benoembare. Daarvoor ontwikkel ik instrumenten en minutieus
geënsceneerde paden, waarin mensen uitgenodigd worden tot een verdiepende zintuiglijke
ervaring van zichzelf en de relatie tot de omgeving. Via deze instrumenten – architecturale
sculpturen – en door een zorgvuldige afbakening van een spoor worden de waarnemers in
een afgemeten tempo en met een vastberaden beweging in een bepaalde richting bewogen,
met als doel die ervaring te sturen en vorm te geven.
CONTEMPLATORIUM – area for unknown rituals –
Het Contemplatorium is een voortdurend ontwikkelend project. Een combinatie tussen
sculptuur, landschapsvormgeving en ervaringskunst. Het Contemplatorium manifesteert zich
in een natuurlijke omgeving zoals een park. Het is een installatie die openbaar toegankelijk is
voor publiek en waar zij zelf kunnen uitvinden hoe ze het kunstwerk willen gebruiken.
Mensen kunnen in interactie met het werk onbekende rituelen ontwikkelen waarin
verbinding met de natuurlijke elementen centraal staat. Het Contemplatorium bestaat uit
diverse looplijnen / energielijnen die verschillende objecten met elkaar verbinden. Het
geheel is modulair. Dat betekent dat per locatie de looplijnen en de objecten anders
geplaatst kunnen worden. De looplijnen en objecten sturen de bezoeker op een speelse en
onderzoekende manier tot nieuwe ervaringen en waarnemingen van de omgeving – een
gebied voor het ontwikkelen van nog onbekende rituelen die tot een verdiepende ervaring
van ons lichaam in de omgeving kan leiden. Spel is, zoals al door velen is beargumenteerd
(denk aan Huizinga’s homo ludens die weer zeer actueel is) essentieel voor de menselijke
aard en beschaving. Al spelende leren wij ons te verhouden tot elkaar, de ander en onze
omgeving. Steeds meer mensen realiseren dat, in het licht van de huidige klimaatcrisis,
vooral de mens zelf in crisis is. Het gaat niet alleen om het uitvinden van nieuwe
technologiëen maar bovenal om weer onze afhankelijkheid van de natuur te begrijpen en
vooral te voelen in alles wat we doen. In de zin is Contemplatorium een instrument voor het
oefenen van nieuwe ervaringen en relaties, om verdieping te vinden in onze verbondenheid
met alles om ons heen.